هوای شهر بارانی است…
نمیدانم باز چه شده که آسمان بغض کرده و اشک هایش را بر روی سرم میریزد
اهمیت نمیدهم…
…..
چترم را باز می کنم و بی تفاوت میگذرم…
بگذار هر چقدر که می خواهد اشک بریزد…بگذار تا خالی شود
اما…
اما کمی آن طرف تر دختر خردسالی زیر اشکهای آسمان خیس می شود
کمی که جلوتر رفتم دیدم
پا به پای آسمان اشک میریزد
دلیلش را که جویا شدم
مکثی کرد و هق هق کنان گفت مو…مورچ…مورچه ها…
مورچه ها چی…
مورچه کوچولوها خیس شدن…غرق شدن…مورچه کوچولوها مردن…واسه همینم دلم براشون سوخت …گریه کردم…
تا این جمله را شنیدم به خودم آمدم…دلم گرفت…چترم را بستم و من هم زیر اشک های آسمان خیس شدم..
حالا دلیل اشک های آسمان را که بی تفاوت از کنارش گذشتم میفهمم؟؟؟
گویا خدا هم دلش برای غرق شدن بندگانش میسوزد…